حساسيت افزايش يافتة محرك انبساطي از درصد بالاتري از يافته‌هاي غيرطبيعي كه با اين پلاريتي بدست مي‌آيد (در مقايسه با انقباضي) استنباط مي‌شود. دليل ديگر در حمايت از محرك با پلاريتة انبساطي اين است كه تفاوتهاي زمان نهفتگي سمعک نامرئی پاسخ‌هاي هر نوع پلاريتي، وقتي كه به صورت مشترك در پاسخ به محرك با پلاريتة متناوب ديده مي‌شوند، تغيير پذيري يا «jitter» را در پاسخ، افزايش مي‌دهند. بنابراين قابل درك است كه با محرك با پلاريتة متناوب، پاسخ‌هاي خارج از فاز روي هم انباشته مي‌شوند، و نهايتاً پاسخ‌هايي با دامنة كاهش يافته و يا حتي غير طبيعي و يا غايب در افراد طبيعي ايجاد مي‌كنند.

تغييرات اين توصيه‌ها، شامل استفاده از پلاريتة انبساطي به عنوان پلاريتة منتخب، و نيز پلاريتة متناوب به عنوان يك انتخاب، هنگاميكه براي وضوح بيشتر شكل موج ضرورت داشته ‌باشد.

يا اينكه از دو پلاريتة انبساطي و انقباضي (امواج جدا براي هر كدام) استفاده شود، به شرط اينكه زمان انجام تست اين اجازه را بدهد. اين توصيه‌ توسط محققيني حمايت مي‌شود كه اقيبت قابل توجهي از بيماران را گزارش كرده‌اند كه در آنها، پاسخ‌هاي آشكارتري با پلاريته، انقباضي بدست آمده است.

تجربة Hoult (1985)، مبتني بر يافته‌هاي كلينيكي ABR، بدست آمده از 703 گوش با هر دو پلاريتي بدست آمده است. در اين تجربه هيچ تعامل مبتني بر سن يا جنس و پلاريتي مشاهده نشد. كليك‌هاي انبساطي به صورت قابل توجهي نسبت به كليك‌هاي انقباضي، پاسخ‌هاي واضح‌تر و آشكارتر، ايجاد كردند. در هر صورت از كل گروه، 39 فرد، پاسخ واضح‌تري با يك پلاريته در يك گوش و با پلاريتة ديگر در گوش ديگر ايجاد كردند. در 18 گوش هم، پاسخ غير طبيعي براي يك پلاريته و پاسخ نرمال براي پلاريتة ديگر، به دست آمد.

روش كلينيكي مطلوب، احتمالاً اين است كه بيمار را با هر پلاريته تست كنيم. ممكن است ابتدا با پلاريتة انبساطي و سپس با پلاريتة انقباضي آزمايش را انجام دهيم. با دستگاههاي جديد اين امكان هست كه آزمايش با پلاريتة متناوب انجام شود، و سپس موج حاصله به امواج حاصل از هر پلاريتة منفرد تجزيه شود. به اين ترتيب تمام شرايط تست براي هر دو پلاريته يكسان خواهد بود. (وضعيت بيمار، نرخ تحريك، آرتيفكت اندازه‌گيري).